Çanakkale, bu ülke insanları için bir dönüm noktasıdır. Öyle bir savaştır ki Çanakkale, ona dokunduğu zaman ressamın fırçası, şairin kelimeleri, bestekârın nağmeleri kan kırmızıya dönüşür. Gül bülbül´ün göğsünden akan kanın çiçeğidir, Çanakkale ise her şeyin yanıp kül olduğu bir büyük destan. Bu destanı bir de, bütünüyle Çanakkale’ye adanmış bu kitaptan okuyun. Bir mahşerin ortasında bir çukura düşen Gelibolu’ya âşık boynu bükük bir kelebeğin içinde bile Ah Vatan! sızısını hissedeceksiniz.

Çanakkale şimdi bir sevdalı Türkiye dir
Ey hoyrat bir kavgada yar kapısı bulanlar
Ey hayal cümbüşünü karanlıktan alanlar
Ey bahriyeli umut, piyadeler buyruğu
Ey zehirli sularda nergis arayan kuğu
Bedbaht emek, baykuşa yuva kuran sermaye
Kime verildiğinden habersiz dertli paye
Ey mana evreninde boynuma ilmek olan
Ey gayesi tepinmek, tıkınmak, gülmek olan
Ey ibrişim tutkular zindanına girenler
Ey düşmana en mahrem sırlarını verenler
Bu destanın bayrağı gönderinden iner mi
Çanakkale kutlu bir meşaledir; söner mi
Sönmeyecek; karanlık bilmese de, niyedir
Bu eflâtun sessizlik güller mahzun diyedir
Dünyayı yenenlerin yenildiği, o eşsiz
Çanakkale şimdi bir sevdalı Türkiye dir