Günümüzde epik şiir yazmak mümkün mü? Mümkünse, bunun klasik epopeden farkı ne?

Okur, bu sorunun yanıtını Raif Özben’in Asyalı Ayyaş’ında bulacaktır. Özben, görünmeyen yaşamların epiğini yazıyor; sıradan insanların, ya da ‘bütün yolculukları bir abonman bileti kadar küçülmüş’ olan ‘herkes’ in, bir ‘epik söz’e dönüşebileceğini gösteriyor.

Sanıyorum, şu söylenebilir: Raif Özben’in şiiri, ‘ne yaşamın onlara, ne de onların yaşama yettiği’ insanların arkaya itilmiş sözünü öne çıkaran bir şiir. Kısık sesli bir Ulysses sözü. Belki de anti-epik?